شاید برای خیلی از ما شروع یه سال جدید فقط یه تاریخ توی تقویم باشه که هر 365 روز تکرار میشه.
اما به باور من تاریخ‌هایی شبیه به این، مثل روز تولد، میتونه یه تلنگر باشه برای دقیق‌تر نگاه کردن؛ نگاه کردن به هدف‌هامون، به چشم اندازی که برای آینده در نظر گرفتیم و بازنگری در مسیری که پیش رومونه.
سال جدید دور از هر حرف کلیشه‌ای میتونه یه آغاز دوباره باشه به شرط اینکه بیشتر با خودمون خلوت کنیم و ببینیم جوهر وجودیمون چه پتانسیل‌هایی داره و چطور میتونه بهتر بشه.
چه چیزهایی رو تونستیم به دست بیاریم و چه نقطه ضعف‌هایی داریم که باید برطرف بشه.
برای هر کدوم از ما دو هفته اول سال به یه شکلی گذشت. من و خانواده که درگیر کرونا شدیم و روزای سختی رو از سر گذروندیم اما هر چی که بود گذشت. حالا همه‌مون تا پایان امسال 350 روز وقت داریم برای بهتر زندگی‌کردن و تکامل خودمون تا خیلی از بلاتکلیفی‌ها رو کنار بزنیم. تا یه بار دیگه به درون خودمون رجوع کنیم و ببینیم واقعا از زندگی چی میخوایم و چطور میتونیم بهش برسیم.
قطعاً همه ما در سالی که گذشت نقطه ضعف‌هایی داشتیم که بهتره برطرف بشه اما قدم اول برای این کار باور به کاستی‌هاست. تا وقتی احساس کنیم درّ بی‌عیب و نقصیم، هرگز نمی‌تونیم به بلوغ و کمالی که شایسته اونیم برسیم. پس از انتقاد نترسیم. نسبت بهش موضع نگیریم چون درسی که نقد منصفانه بهمون میده به مراتب بزرگ‌تر و تأثیرگذارتر از تشویق‌هاست.