بسیار مهم است که استارت آپ‌ها و کسب وکارهای نوین، چه آنها که در مرحله شروع کار هستند و چه آنها که به مرحله توسعه رسیده‌اند، بتوانند از مراجعی متخصص در این زمینه، کمک بگیرند و بتوانند خدمات خود را با استانداردهای سامانه‌های لجستیک تنظیم کنند. این مهم می‌تواند یک نقطه فرصت کلیدی برای اپراتور هم باشد.
طیف مخاطب این کسب‌وکارها گسترده است؛ هم از نظر میزان تراکنش‌های مالی و هم از مناظر دیگر مانند فرهنگی، جفرافیایی، سنی و تنوع خود کسب‌و‌کار. به عنوان مثال برای یک فردی که با یک نیسان در خیابان ملت برای سه شهرستان بارهای ریز و درشت جابجا می‌کند، شنیدن نام یک اپراتور یک کابوس است. استفاده از اصطلاحاتی مانند استانداردسازی و نظام بخشیدن به ساختار کوریر برای فرد مذکور یعنی بروکراسی و هراس از هزینه‌هایی که فکر می‌کند هیچ سودی برای او ندارد. اما اگر بتوانیم با بیان و ارتباطی متناسب با فضای فکری‌اش با او سخن بگوییم، خودش دنبال ما می‌آید و از طرح ما استقبال می‌کند. باید ابتدا نیاز وی را سنجید. این فرد بیمه‌ای برای روز واپسین ندارد و برای حمل بار از تهران به شهرستان هیچ تضمینی برایش وجود ندارد. توسعه‌ای برای درآمدش وجود ندارد. اگر بخواهد به فرزندش در مورد شغلش حرفی بزند، عنوان و وجهه مشخصی ندارد. این‌ها همه نقاط درد مخاطب ما هستند. این فرد به تنهایی یک سیستم کوچک کوریری است ولی ناپایدار. این ناپایداری‌اش می‌تواند هم به خود و خانواده‌اش هم به مشتریان و جامعه‌اش سرایت کند و آسیب بزند. متولی سامان دادن به این وضع، اپراتور است و این جایگاه را روابط عمومی و متخصصان مدیریت برند اپراتور باید به درستی تبیین کنند.»
این متن بخشی از مصاحبه نشریه تیپاکس با موضوع اولین اپراتور خصوصی پست ایران از بنده است. همکاران روابط عمومی مفهوم «چتر» را برای روی جلد این شماره در نظر گرفته بودند که نقش حمایتی اولین اپراتور خصوصی پست ایران را تبیین می‌کرد. به نظرم مفهوم درست و زیبایی از جایگاه برند اپراتوری نشان می‌دهد.